De Tempel in het Sacred Sexual Sjamanisme

Een tempel is van oudsher een plek waar mensen de verbinding met het Goddelijke kunnen voelen en vieren. Je gaat ernaartoe -soms alleen maar vaker met anderen- om met behulp van rituelen contact te maken met een andere vorm van bewustzijn: het goddelijke, de kosmos, het transpersoonlijke veld, de non-dualiteit.

Of zo’n plek nu tempel wordt genoemd, kerk, moskee of synagoge, verbinding zoeken met iets dat groter is als ons eigen ego staat altijd centraal.

Ook het Sexual Sjamanisme kent tempels. Het bijzondere hiervan is dat de verbinding met het ‘Sacred’ niet gezocht wordt in geestelijke contemplatie maar in het beleven van liefde en eros, het zijn plekken ‘to play and pray’. Naar een tempel kom je met het verlangen om je hart open te stellen voor de mysteries.  Het is een plaats die je uitnodigt tot volledige integratie van geest en materie. Je lichaam wordt gezien als een heilig instrument en je plezier als heilige energie, of zelfs als een offer. Je ‘offert’ je energie aan de kosmos en maakt zo contact met het mysterie.

De seksuele energie die hierbij kan ontstaan -maar niet noodzakelijkerwijs- heeft een collectief karakter en is ‘sacred ‘omdat er een verbinding is met het transpersoonlijke niveau, een wolk aan levensenergie die in de Tempel kan ontstaan. Om deze collectiviteit te benadrukken werken we vaak, zeker in het begin van het tempelritueel, met blinddoeken.

Een Tempel kan dus heel mooi, verbindend en erotisch zijn. Maar een tempel spiegelt je energie van dat moment. Als je bijvoorbeeld te zeer bevrediging najaagt zal de Tempel je daarmee confronteren door juist geen -seksuele- bevrediging te geven, om je te leren dat dit niet de weg is. Als je onzeker en bang bent om afgewezen te worden zal de Tempel ervoor zorgen dat je daarmee geconfronteerd doordat de verbinding met anderen niet lukt, en dat je eerst meer van jezelf moet houden. Als je moeite hebt om verlangens te voelen en er iets mee te doen zal de Tempel je daarmee confronteren door bevrediging te onthouden totdat je ze wel kunt voelen. Als je een probleem hebt met het stellen van grenzen zal de Tempel je in een situatie brengen waarin je dit onder ogen moet zien.

Met andere woorden: een Tempel is -in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht- niet alleen maar mooi, verbindend en erotisch. Het is ook confronterend en dwingt je te kijken naar de stukken in jezelf waar je nog iets ‘mee moet’. In de Tempel voor Sacred Sexuality is ook plaats voor tranen, gebroken harten en het gevoel alleen te zijn. Het enige wat van je gevraagd wordt is hier zoveel mogelijk open voor te staan, en de lessen te leren die de Tempel voor je in petto heeft.

Dat is ook de reden dat een Tempel weinig structuur kent. Structuur kan weliswaar houvast bieden maar belemmert tegelijkertijd de vrije stroming en daarmee de ‘lessen’ die de Tempel je wil leren. De enige ‘afspraak’ is dat je streeft naar verbinding, te beginnen verbinding met jezelf. Waar liggen mijn verlangens, waar liggen eventueel mijn grenzen, heb ik behoefte om op mezelf te zijn of juist verbinding met anderen te zoeken? En kun je tot een open waarachtige verbinding met anderen in de Tempel komen, zoekend naar consent in body en mind?  En tenslotte: kun je verbinding houden met het collectieve veld in de Tempel, de wolk van sacred sexuel energy die voelbaar in de ruimte hangt en waarop alle Tempelgangers zijn aangesloten?

Dan gaan de poorten van de Tempel echt voor je open!

(And leave your ego at the door 😉).

* de afbeelding bij dit bericht is het prachtige kunstwerk van William-Adolphe Bouguereau, en draagt de titel: The Nymphaeum